Ο Δημιουργός της παλαιότερης ελληνικής ταινίας που σώζεται είναι Σφακιανός!
Ο Βιλλάρ, κατά κόσμο Νικόλαος Σφακιανάκης ή Σφακιανός, καταγόταν από τα Σφακιά και υπήρξε ηθοποιός του μουσικού θεάτρου, με μεγάλη φήμη, τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Το 
1920, ο παραγωγός, συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου Δημήτρης Βρατσάνος, του ανέθεσε το γύρισμα μιας κωμωδίας, στην οποία ο Βιλλάρ ήταν σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Αυτή η πρώτη του ταινία, με τίτλο «Ο Βιλλάρ στα γυναικεία λουτρά του Φαλήρου», αποτελείτο από μικρά φαρσικά σκετς, είχε επιρροές από τους Μαξ Λίντερ και Τσάρλι Τσάπλιν και γνώρισε τεράστια επιτυχία. Η μοναδική κόπια χάθηκε, αλλά αργότερα βρέθηκε και μονταρίστηκε το 1991 από την Ταινιοθήκη της Ελλάδας. Ο Βιλλάρ γύρισε και άλλες ταινίες που δεν σώζονται. Στο αρχείο του σκηνοθέτη Ζόζεφ Χεπ, το οποίο παρέδωσε το 1963 στην Αγλαΐα Μητροπούλου, διευθύντρια της Ταινιοθήκης, βρέθηκε ένα μεγάλο μέρος από την ταινία «Οι περιπέτειες του Βιλλάρ», η οποία είναι η παλιότερη σωζόμενη ελληνική ταινία με υπόθεση. Ο Βιλλάρ χαρακτηρίστηκε ως πηγαίο ταλέντο, που θα μπορούσε να δημιουργήσει τη δική του σχολή ελληνικού μπουρλέσκ, αν το επέτρεπαν οι ιστορικές συνθήκες της δεκαετίας του ’20, αλλά και η κατάσταση της ελληνικής κινηματογραφίας.
