Ο σπουδαιότερος ηθοποιός του 20ου αιώνα
Ο Μάρλον Μπράντο, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, κατέχει την τέταρτη θέση στον κατάλογο με τα μεγαλύτερα Αστέρια του Κινηματογράφου, μεταξύ των ανδρών ηθοποιών οι οποίοι εμφανίστηκαν πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη πριν από το 1950. Ήταν ένας από τους έξι ηθοποιούς που συμπεριλήφθησαν το 1999, από το αμερικάνικο περιοδικό Time, στη λίστα των 100 πιο σημαντικών ανθρώπων του αιώνα. Σ’ αυτήν τη λίστα, το Time χαρακτήρισε τον Μπράντο ως «τον Ηθοποιό του αιώνα». Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης με μια καριέρα 60 ετών, κατά τη διάρκεια της οποίας κέρδισε δύο φορές το Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού, εύλογα θεωρείται ως ο μεγαλύτερος και πιο σημαντικός ηθοποιός στην Κινηματογραφική Ιστορία του 20ου αιώνα.
Ο Μπράντο γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1924, στην Ομάχα της Νεμπράσκα. Ο πατέρας του, πωλητής γεωργικών μηχανημάτων, δεν έδινε σημασία στον γιο του και τον θεωρούσε ανάξιο για οτιδήποτε. Αυτός, από την πλευρά του, φαίνεται πωςσ’ όλη του τη ζωή προσπαθούσε να του αποδείξει ότι είναι άξιος. Είχε όμως ιδιαίτερο δεσμό με τη μητέρα του, η οποία τον ώθησε να ασχοληθεί – έστω ερασιτεχνικά – με την υποκριτική.
Ανήσυχο πνεύμα, άτακτος και απροσάρμοστος, γίνεται από πολύ νωρίς ακτιβιστής σε πολλά πεδία, ιδίως στο κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων και σε διάφορα κινήματα ιθαγενών της Αμερικής. Στη συνέχεια, τη δεκαετία του 1940, σπουδάζει κοντά στη Stella Adler. Θεωρείται ότι είναι ένας από τους πρώτους ηθοποιούς που έφερε το μεγάλο κοινό σε επαφή με το σύστημα δράσης του Stanislavski και τη μέθοδο δράσης, που προέρχεται από το σύστημα Stanislavski.
Το 1951, ήταν υποψήφιος για το βραβείο Όσκαρ με την ερμηνεία του ως Στάνλεϊ Κοβάλσκι στη κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου «Λεωφορείο ο πόθος», του Τενεσί Ουίλιαμς, αλλά το Όσκαρ το κέρδισε για την ερμηνεία του ως Τέρι Μαλόι, στην επίσης διάσημη ταινία «Το λιμάνι της αγωνίας». Ηερμηνεία του ως Τζόνι Στράμπλερ – επαναστάτης – ηγέτηςμιας συμμορίας μοτοσικλετιστών -στην ταινία «Ο Ατίθασος» (1953)αποκάλυψε έναν ήρωα με αντίκτυπο στον λαϊκό πολιτισμό.
Ο Μπράντο έλαβε υποψηφιότητες για Όσκαρ για τις ερμηνείες του, ως Εμιλιάνο Ζαπάτα, στην ταινία «Βίβα Ζαπάτα!» (1952), ως Μάρκος Αντώνιος, στην ταινία«Ιούλιος Καίσαρ»(1953), έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Τζόζεφ Μάνκιεβιτς, αλλά και ωςπιλότος Λόιντ Έις Γκρούβερ, στο «Σαγιονάρα» (1957), μια ταινία βασισμένη σε μυθιστόρημα του Τζέιμς Μίχενερ.
Στηδεκαετία του 1960, η καριέρα του Μπράντο βρέθηκε τόσο καλλιτεχνικά, όσο και εμπορικά σε κρίσιμη ύφεση. Σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στο λατρευτικό δυτικό «One-Eyed Jacks»/»Η εκδίκηση είναι δική μου»(1961), μια εμπορική αποτυχία.Ακολούθησεμια σειρά από αξιοσημείωτες αποτυχίες στο αμερικάνικο box-office, ξεκινώντας με την ταινία «Mutiny on the Bounty»/ «Ναυτική Ανταρσία»(1962).
Μετά από μια δεκαετία μέτριων ταινιών, συμφώνησε να κάνει δοκιμαστικό για το ρόλο του Δον Βίτο Κορλεόνε, στην ταινία «Ο Νονός», του Φράνσις Φορντ Κόπολα (1972). Πήρε το ρόλο και με αυτόν κέρδισε, για δεύτερη φορά, το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, με τη σύμφωνη γνώμη όλων τωνΚριτικών για μια σπουδαία ερμηνεία. Ο Μπράντο όμως αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπομε τον οποίο οι ιθαγενείς των ΗΠΑ απεικονίζονταν στην κινηματογραφική βιομηχανία.
Ο «Νονός» ήταν μια από τις πιο επιτυχημένες εμπορικά ταινίες όλων των εποχών και παράλληλα, με την υποψηφιότητα για Όσκαρ για την ερμηνεία του στο «Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι» (1972), σε σκηνοθεσία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, ο Μπράντο επανήλθε στις τάξεις των κορυφαίων αστεριών του box-office. Αφού μεσολάβησε ένα μικρό κενό, τη δεκαετία του 1970 ήταν γενικά ο πιο ακριβοπληρωμένος ηθοποιός. Συμμετείχε σε ταινίες, ερμηνεύοντας δεύτερους ρόλους, όπως του Τζορ Ελ, στο μυθικό «Σούπερμαν» (1978) ή του συνταγματάρχη Κουρτς στην σημαντική ταινία, «Αποκάλυψη τώρα!» (1979). Σύμφωνα με τα Ρεκόρ του Guinness Book of World Records, πληρώθηκε με το απίστευτο ποσό των3,7 εκατομμυρίων δολαρίων για εργασία μόλις 13 ημερών στο «Σούπερμαν»!
Ο Μάρλον Μπράντο υπήρξε ένας μεγάλος ηθοποιός και ταυτόχρονα ένας ενεργός πολίτης. Οι ερμηνείες του στη μεγάλη οθόνη, αλλά και οι αγώνες του για τα ανθρώπινα δικαιώματα τον ξεχωρίζουν από τους πρώτους του Χόλλυγουντ και του χαρίζουν την κορυφαία θέση ανάμεσά τους.
