ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ (1921 – 2011). Ο Εκλεκτικός Σκηνοθέτης

100 χρόνια από τη γέννηση του Σπουδαίου Ελληνοκύπριου Δημιουργού

Ο Δημιουργός της «Στέλλας», του «Ζορμπά», της «Ηλέκτρας». Ο άνθρωπος που έκανε διάσημη την Ελλάδα διεθνώς.
Ο Μιχάλης Κακογιάννης, γιος της Αγγελικής και του Παναγιώτη Κακογιάννη, γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου, στις 11 Ιουνίου 1921. Σπούδασε Νομική, Δραματικές Τέχνες και Σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, εργαζόταν στην ελληνική Υπηρεσία του BBC, στην αρχή ως μεταφραστής και εκφωνητής και στη συνέχεια, αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση της «Κυπριακής Ώρας». Ήταν μόλις 22 ετών.
Το 1947, ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός στο Θέατρο της Αγγλίας, γρήγορα όμως τον κέρδισε η Σκηνοθεσία. Ήρθε στην Ελλάδα το 1953 και τον επόμενο ακριβώς χρόνο έκανε την αρχή της Διεθνούς Σκηνοθετικής του Καριέρας, με την ταινία «Κυριακάτικο Ξύπνημα».
Η «Στέλλα», το «Κορίτσι με τα μαύρα», το «Τελευταίο ψέμα», η τριλογία του: «Ηλέκτρα», «Τρωάδες» και «Ιφιγένεια» και ο «Ζορμπάς» είναι μερικές μόνο από τις ταινίες του που προβλήθηκαν και διαγωνίστηκαν παγκοσμίως στα εγκυρότερα Φεστιβάλ, αποσπώντας πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Για τις ταινίες του συνεργάστηκε με σημαντικούς Έλληνες ηθοποιούς, αλλά και με γνωστούς, καταξιωμένους ηθοποιούς της Αμερικής και της Ευρώπης.
Ο Κακογιάννης έχει σκηνοθετήσει επίσης πολλές θεατρικές παραστάσεις, όπως και παραστάσεις Όπερας στην Ελλάδα, τις Η.Π.Α., τη Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τέλος, έχει γράψει και εκδώσει σενάρια και μεταφράσεις κινηματογραφικών και θεατρικών έργων, καθώς και στίχους γνωστών ελληνικών τραγουδιών.
Για το έργο του έχει πει: «Δε μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου. Προτιμώ να διαβάζω όσα γράφονται για το έργο μου.»
Δικό του έργο επίσης είναι ο νυχτερινός φωτισμός των Μνημείων της Ακρόπολης. Πρώτος τον οραματίσθηκε και για την υλοποίησή του ίδρυσε το Σύλλογο «Οι Φίλοι της Αθήνας», εξασφαλίζοντας τις υπηρεσίες του διάσημου Γάλλου φωτιστή, Pierre Bideau και αναλαμβάνοντας τη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων μελετών.
Το 2004, συνέστησε το Κοινωφελές Ίδρυμα με την επωνυμία «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης»και με σκοπό τη μελέτη, υποστήριξη και διάδοση των Τεχνών του Θεάτρου και του Κινηματογράφου, καθώς και την καταγραφή και διαφύλαξη των δημιουργημάτων των Τεχνών αυτών. Το φθινόπωρο του 2009, άρχισε να λειτουργεί και το Πολιτιστικό Κέντρο του Ιδρύματος, στην οδό Πειραιώς 206, στον Ταύρο.
Για την προσφορά και το έργο του, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Έχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Χρυσού Φοίνικα (Ελλάδα), τον Ταξιάρχη των Γραμμάτων και Τεχνών (Γαλλία), τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Μακαρίου του Γ’ (Κύπρος) και το Special Grand Prix of the Americas (Μόντρεαλ).
Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το σύνολο του έργου του, για έργο ζωής στα Ιεροσόλυμα, για έργο ζωής από το American Hellenic Institute, στην Ουάσιγκτον και στο Κάιρο.
Έχει ανακηρυχθεί επίτιμος Δημότης στη Λεμεσό, στο Montpellier (Γαλλία) και στο Ντάλας (Τέξας, Η.Π.Α.) και έχει αναγορευθεί Διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College (Σικάγο, Η.Π.Α.), επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου καθώς και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Απέναντι σε όλες αυτές τις διακρίσεις ο Σκηνοθέτης σημείωνε: «Έχω απόλυτη συνείδηση της ματαιότητας των πραγμάτων. Μόνο οι ηλίθιοι ξιπάζονται και θεωρούν πως ό,τι κάνουν είναι ένας σταθμός στο χρόνο. Βέβαια, πάντα ελπίζει κανείς πως πολλά χρόνια μετά το θάνατο του κάποιοι θα βλέπουν τη δουλειά του. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να με καθησυχάσει, για ν’ αρχίσω, δηλαδή, να αντιμετωπίζω το θάνατο σαν φυγή ή σαν ποθητή διέξοδο. Καθόλου, μάλιστα. Αν με απασχολεί ο θάνατος, είναι μόνο επειδή είναι αναπόφευκτος!»
Έφυγε στις 25 Ιουλίου 2011.

Πληροφορίες αντλήθηκαν από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, mcf.gr